Emri Surja e merr emrin “al-Mulk” nga fjalia e parë.
Periudha e Shpalljes Nuk dihet me saktësi nga ndonjë burim autentik kur është shpallur kjo Sure, por përmbajtja dhe stili tregojnë se është njëra nga Suret më të hershme të shpallura në Mekë.
Tema dhe Përmbajtja Në këtë sure, nga njëra anë, janë prezantuar mësimet e Islamit në mënyrë të shkurtër, dhe, nga ana tjetër, njerëzit që jetojnë në harresë janë zgjuar nga ky gjumë në një mënyrë shumë efektive. Një veçori e sureve të hershme të periudhës Mekase është se ato paraqesin mësimet e Islamit dhe qëllimin e misionit të Profetit, jo në detaje, por shkurt, në mënyrë që njerëzit t’i përthithin lehtë. Për më tepër, ato synojnë veçanërisht që njerëzit të largohen nga harresa, të mendojnë dhe të zgjojnë ndërgjegjen e tyre të fjetur.
Në pesë vargjet e para, njeriu është bërë të kuptojë se universi në të cilin ai jeton është një Mbretëri shumë e organizuar dhe e mbrojtur, në të cilën nuk mund të gjejë ndonjë gabim, dobësi ose të metë, pavarësisht sa shumë përpiqet ta hetojë. Kjo Mbretëri është krijuar nga asgjë nga Allahu i Plotfuqishëm dhe të gjitha fuqitë e kontrollit, administrimit dhe qeverisjes janë plotësisht në dorë të Allahut, dhe fuqia e Tij është e pakufizuar. Përveç kësaj, njeriut i është treguar se në këtë sistem të mençur nuk është krijuar pa qëllim, por është dërguar këtu për një provë, dhe në këtë provë mund të ketë sukses vetëm me veprimet dhe sjelljet e tij të drejta.
Në vargjet 6-11, përmenden pasojat e tmerrshme të mosbesimit që do të shfaqen në jetën e përtejme dhe njerëzve u është thënë se Allahu, duke dërguar Profetët e Tij, i ka paralajmëruar për këto pasoja në këtë botë, si për të thënë: “Tani, nëse nuk besoni në atë që thonë Profetët dhe nuk e korrigjoni qëndrimin dhe sjelljen tuaj përkatëse, në botën tjetër do të duhet të pranoni vetë se me të vërtetë meritonit dënimin që po ju ndëshkohet.”
Në vargjet 12-15, është theksuar e vërteta se Krijuesi nuk mund të jetë i pavetëdijshëm për krijesën e Tij, si për të thënë: “Ai është i vetëdijshëm për çdo sekret të hapur dhe të fshehtë, madje edhe për idetë më të thella të zemrës suaj. Prandaj, baza e duhur e moralit është që njeriu të shmangë të keqen, duke pasur frikë nga llogaritja e Zotit të padukshëm, pavarësisht nëse në botë ekziston ndonjë fuqi që mund ta ndëshkojë për këtë apo jo, dhe pavarësisht nëse në botë ka ndonjë mundësi për t’u dëmtuar nga një fuqi e tillë apo jo. Ata që ndjekin një sjellje të tillë në botë janë të vetmit që do të meritojnë falje dhe një shpërblim të pasur në jetën e përtejme.”
Në vargjet 15-23, duke bërë aludime për ato të vërteta të përditshme të zakonshme, të cilat njeriu nuk i konsideron të denja për vëmendje, ai është ftuar t’i shqyrtojë ato me seriozitet. Është thënë: “Shikoni: toka mbi të cilën lëvizni me plot siguri dhe qetësi, dhe nga e cila merrni ushqimin tuaj është nënshtruar për ju nga Allahu; përndryshe kjo tokë mund të fillojë të dridhet papritur në çdo kohë, duke shkaktuar shkatërrimin tuaj, ose mund të ndodhë një tajfun që mund t’ju shfarosë plotësisht. Shikoni zogjtë që fluturojnë mbi ju; është vetëm Allahu që po i mban ata në ajër. Shikoni mjetet dhe burimet tuaja: nëse Allahu dëshiron t’ju godasë me ndonjë fatkeqësi, askush nuk mund t’ju shpëtojë nga ajo; dhe nëse Allahu dëshiron të mbyllë dyert e furnizimit për ju, askush nuk mund t’i hapë ato për ju. Këto gjëra janë aty për t’ju bërë të vetëdijshëm për të vërtetën, por ju i shihni ato si kafshët, të cilat nuk janë në gjendje të nxjerrin përfundime nga vëzhgimet, dhe nuk përdorni shikimin, dëgjimin dhe mendjen tuaj që Allahu ju ka dhënë si njerëz; kjo është arsyeja pse nuk shihni rrugën e drejtë.”
Në vargjet 24-27, është thënë: “Ju keni përfundimisht për të dalë para Zotit tuaj në çdo rast. Nuk është për Profetin të ju tregojë kohën dhe datën e saktë të ngjarjes. Detyra e tij është vetëm t’ju paralajmërojë përpara për ndodhinë e pashmangshme. Sot nuk e dëgjoni atë dhe kërkoni që ai ta bëjë ngjarjen të ndodhë para kohe; por kur ajo të ndodhë dhe ta shihni me sytë tuaj, atëherë do të habiteni. Pastaj, do t’ju thuhet: “Kjo është pikërisht ajo që po kërkonit të përshpejtohej.”
Në vargjet 28-29 u janë dhënë përgjigje atyre që mohuesit e Mekës thoshin kundër Profetit të Shenjtë (paqja qoftë mbi të) dhe shokëve të tij. Ata mallkonin Profetin dhe luteshin për shkatërrimin e tij dhe të besimtarëve. Për këtë është thënë: “Pavarësisht nëse ata që ju thërrasin në rrugën e drejtë shkatërrohen apo janë treguar mëshirë nga Allahu, si do të ndryshojë fati i tyre destinacionin tuaj? Ju duhet të kujdeseni për veten tuaj dhe të konsideroni se kush do t’ju shpëtojë nëse ju zë ndonjë fatkeqësi nga Zoti? Ju i shihni ata që besojnë në Zotin dhe mbështeten tek Ai si të çorientuar. Do të vijë një kohë kur do të bëhet e qartë se kush ishte në të vërtetë i çorientuar.
Në përfundim, njerëzve u është bërë kjo pyetje dhe janë lënë të mendojnë mbi të: “Nëse uji që ka dalë nga toka në një vend në shkretëtirën apo në një rajon malor të Arabisë dhe nga i cili varet gjithë aktiviteti juaj jetësor, do të zhytet dhe do të zhduket nën tokë, kush tjetër përveç Allahut mund ta kthejë përsëri këtë ujë që jep jetë?”
Name
Die Sure trägt den Namen “al-Mulk” (Die Herrschaft) aufgrund des ersten Satzes.
Zeitpunkt der Offenbarung
Es ist aus keiner authentischen Überlieferung bekannt, wann genau diese Sure offenbart wurde. Doch Inhalt und Stil deuten darauf hin, dass sie zu den frühesten Suren gehört, die in Mekka offenbart wurden.
Thema und Inhalt
In dieser Sure werden einerseits die Lehren des Islam kurz dargestellt, und andererseits werden die Menschen, die in Unachtsamkeit leben, in wirksamer Weise aufgeweckt. Eine typische Eigenschaft der frühesten Suren aus der mekkanischen Periode ist, dass sie die gesamten Lehren des Islam und das Ziel der Mission des Heiligen Propheten (Friede sei mit ihm) nicht im Detail, sondern kurz und prägnant darstellen, damit sie leichter aufgenommen werden können. Zudem sind diese Suren darauf ausgerichtet, die Menschen aus ihrer Unachtsamkeit herauszuholen, sie zum Nachdenken zu bringen und ihr Gewissen zu wecken.
In den ersten fünf Versen wird dem Menschen bewusst gemacht, dass das Universum, in dem er lebt, ein perfekt organisiertes und befestigtes Königreich ist, in dem er keinen Fehler oder Schwachpunkt finden kann, egal wie sehr er danach sucht. Dieses Königreich wurde von Allah, dem Allmächtigen, aus dem Nichts erschaffen, und die Macht, es zu kontrollieren und zu regieren, liegt allein in Seinen Händen, da Seine Kraft unendlich ist. Außerdem wird dem Menschen klargemacht, dass er in diesem weisen System nicht ohne Zweck erschaffen wurde, sondern hierher gesandt wurde, um geprüft zu werden – und in dieser Prüfung kann er nur durch seine rechtschaffenen Taten und sein Verhalten bestehen.
In den Versen 6-11 werden die schrecklichen Konsequenzen des Unglaubens beschrieben, die sich im Jenseits offenbaren werden. Die Menschen werden darüber informiert, dass Allah durch das Senden Seiner Propheten bereits in dieser Welt vor diesen Konsequenzen gewarnt hat. Es wird sozusagen gesagt: “Wenn ihr nicht an das glaubt, was die Propheten sagen, und euer Verhalten nicht entsprechend ändert, werdet ihr im Jenseits selbst eingestehen müssen, dass ihr die Strafe, die euch auferlegt wird, tatsächlich verdient habt.”
In den Versen 12-15 wird die Wahrheit unterstrichen, dass der Schöpfer nicht unbewusst über Seine Schöpfung sein kann, mit anderen Worten: “Er kennt alle offenen und verborgenen Geheimnisse, sogar die tiefsten Gedanken eurer Herzen. Daher sollte der Mensch das Böse meiden und die Rechenschaft vor dem unsichtbaren Gott fürchten, unabhängig davon, ob es in dieser Welt eine Macht gibt, die ihn für sein Verhalten zur Rechenschaft zieht oder nicht, und unabhängig davon, ob eine solche Macht ihm in dieser Welt schaden kann oder nicht. Nur diejenigen, die sich an solch ein Verhalten halten, verdienen Vergebung und eine reiche Belohnung im Jenseits.”
In den Versen 15-23 wird der Mensch eingeladen, alltägliche, vertraute Phänomene ernsthaft zu betrachten. Es wird gesagt: “Seht, die Erde, auf der ihr euch frei bewegt und euren Lebensunterhalt verdient, wurde für euch von Allah gefügt. Andernfalls könnte die Erde jederzeit plötzlich zu beben beginnen und euch vernichten, oder ein Wirbelsturm könnte auftreten und euch vollständig auslöschen. Betrachtet die Vögel, die über euch fliegen; es ist nur Allah, der sie in der Luft hält. Betrachtet eure eigenen Mittel und Ressourcen: Wenn Allah euch ein Unglück auferlegen möchte, kann euch niemand davor bewahren; und wenn Allah euch den Zugang zu eurem Lebensunterhalt verschließen möchte, kann ihn niemand wieder öffnen. Diese Dinge sind da, um euch die Wahrheit bewusst zu machen, aber ihr betrachtet sie wie Tiere, die aus Beobachtungen keine Schlüsse ziehen können, und ihr nutzt nicht das Augenlicht, das Gehör und den Verstand, die Allah euch als Menschen gegeben hat – deshalb seht ihr nicht den rechten Weg.”
In den Versen 24-27 wird gesagt: “Ihr werdet auf jeden Fall vor euren Herrn treten. Es ist nicht die Aufgabe des Propheten, euch den genauen Zeitpunkt und das Datum dieses Ereignisses mitzuteilen. Seine Aufgabe ist es nur, euch im Voraus auf das unvermeidliche Ereignis hinzuweisen. Heute hört ihr ihm nicht zu und fordert, dass er das Ereignis verfrüht eintreten lässt; doch wenn es dann eintritt und ihr es mit eigenen Augen seht, werdet ihr erstaunt sein. Dann wird euch gesagt: ‘Dies ist das, was ihr beschleunigt sehen wolltet.'”
In den Versen 28-29 werden die Aussagen der Ungläubigen von Mekka gegenüber dem Heiligen Propheten (Friede sei mit ihm) und seinen Gefährten beantwortet. Sie verfluchten den Propheten und beteten für seine und der Gläubigen Zerstörung. Dazu wird gesagt: “Ob diejenigen, die euch den rechten Weg zeigen, vernichtet werden oder von Allah verschont bleiben, wie wird das eurem Schicksal nützen? Ihr solltet auf euch selbst achten und euch fragen, wer euch retten würde, wenn ihr vom Zorn Gottes getroffen würdet. Ihr haltet diejenigen, die an Gott glauben und auf Ihn vertrauen, für fehlgeleitet. Eine Zeit wird kommen, in der es offensichtlich wird, wer tatsächlich fehlgeleitet war.”
Abschließend wird den Menschen diese Frage gestellt und ihnen überlassen, darüber nachzudenken: “Wenn das Wasser, das an einer Stelle in der Wüste oder im Gebirge Arabiens aus der Erde hervorgekommen ist und von dem euer gesamtes Leben abhängt, versickert und unterirdisch verschwindet – wer außer Allah könnte euch dieses lebensspendende Wasser zurückgeben?”